سلامت روان حالتی از بهزیستیه که در اون فرد به توانایی های خودش پی میبره و میتونه با استرس های عادی زندگی کنار بیاد...میتونه موثر و ثمربخش کار کنه و قادر به مشارکت درجامعه اس...و نسبت به خودش و جامعه بی تفاوت نیست..با دیگران و شرایط سازگاری و انعطاف پذیری بجا داره....مثبت اندیشی و رضایت مندی از زندگی داره...تاب آوری داره..و در برقراری ارتباط موثر و بین فردی تواناست...
حالا این چنین فردی کجا و چگونه پرورش پیدا میکنه؟؟
درون خانواده.....خانواده....خانواده...
اولین و مهم ترین کانون برای هر فرد...
والدین گرامی ازتون دعوت میکنم مباحث فرزندپروری مون رو دنبال کنید...و تا حد امکان هممون مفید و موثر باشیم در سلامت روان خودمون و اعضای خانواده......بخصوص فرزندانمون که مسئولیت پرورش و تربیت اونها بدوش ماست........
بیشتر وقتها آدمها ممکنه اونجوری که نشون میدن نباشن..
ممکنه افسرده باشن،اما توی جمع بخندن و با دیگران شوخی کنن، آدمهای افسرده همیشه غمگین و گوشه گیر نیستن...
ممکنه کاملا مستقل،قوی و بااعتماد به نفس به نظر برسن،اما از اضطراب رنج ببرن...
ممکنه توی عکسهای اینستاگرانشون خوشحال و خوشبخت به نظر برسن،اما تحت فشار روانی خیلی زیادی باشن...
بعضی ممکنه حتی افکار خودآسیب رسان هم داشته باشن،اما هر روز سرکار حاضر بشن و حالشون خوب به نظر بیاد....
آدمها ممکنه جواب تلفن و پیامهای شمارو ندن و بگن "سرم شلوغه"
در حالی که با زخم های عمیقی دست و پنجه نرم میکنن و حالشون خوب نیست...
آدمها ممکنه به شدت غمگین و سوگوار باشن و بگن " چیزی نیست،فقط یکم خسته ام..."
سلامت روان همیشه قابل مشاهده نیست،پس لطفا مراقب عزیزانمون باشیم...حالشون رو بپرسیم،درکشون کنیم و اگر به کمک نیاز داشتن، کمکشون کنیم.....